C’est la fucking vie!

C’est la vie, schreef Martin Bril een aantal jaren terug. Een simpel boekje wat bestond uit hoofdstukken van niet langer dan twee bladzijden waarin hij zowat fragmenten schreef wat er in hem opkwam tijdens zijn vele bezoeken aan Frankrijk. Het is een simpele maar goede titel, die mij buiten in de tuinstoel onder het genot van de zonnestralen en een non-alcoholisch drankje tot nieuwe inspiratie bracht. Steeds een paar simpele ingevingen, gedachtes die ik een aantal keren heb genegeerd. Tot vandaag, ik moest gewoon wat schrijven. Het maakt niet uit wat. Dat zo’n klein boek, geleend uit de boekenkast op werk, je weer een “boost” kan geven.

C’est la vie, het zit hem ook juist in de kleine dingen…

Ik ben wel van de kleine dingen, vooral omdat dat geld bespaart. Ik ben alleen niet van de ‘fijne’ dingen. Mijn vader zei vroeger altijd "bjoetieful leedie" tegen mij wat hij van 'Allo Allo' had herinner ik me misschien ten onrechte. Waarop ik altijd stellig antwoordde dat ik geen 'bjoetieful leedie' was, gezien mijn Engels op mijn derde levensjaar nog niet zo ver ontwikkeld was dat ik zou weten wat dat betekende. Maar ik had gelijk. Ik ben geen 'bjoetieful leedie', ik ben een stoomwals die overal doorheen ploegt in het omhulsel van een jonge vrouw. Ik benijd vrouwen die er altijd piekfijn verzorgt uitzien en die de dagelijkse handelingen met dusdanige souplesse uitvoeren zodat ze nooit een kreukel in hun blouse krijgen. Ze lijken altijd alles onder controle te hebben en doen dit met klasse. Daar het bij mij ook allemaal onder controle is, kost het mij een aantal blauwe plekken, rauwe nagels en een snottebel tegen de tijd dat ik nog maar de heg heb gesnoeid. Dit is één van de redenen waarom ik maar geen lange nagels laat groeien of make-up draag. Aan het einde van de dag zie ik er toch uit als een beer. Dat is knap voor iemand met een kantoorbaan maar ik deinsde er dan ook niet voor terug toen de baas aan me vroeg of ik even de trap van kantoor wou schuren en beitsen. Het duurde me uiteindelijk twee weken voordat ik het project opleverde.

Wil je ook inspiratie halen uit 'c'est la vie'? Hier kun je het boek van Martin Bril aanschaffen.