Hier zit ik dan, alleen in huis maar toch afgezonderd in mijn ‘walk-in-closet’. Want als je wil schrijven, moet je je afzonderen. Dat hoort zo bij mensen die een hobby hebben waarbij inspiratie nodig is. Ik weet niet of ik meer inspiratie put uit de omgeving ‘walk-in-closet’ maar ik kan me in ieder geval wel beter concentreren.
Het heeft ook nogal wat voeten in de aarde gehad, mijn
‘walk-in-closet’ dus zal ik hem gebruiken ook, niet goedschiks dan wel
kwaadschiks. Ruim een half jaar lang lagen er alleen een hoop planken en
koffers die uitpuilden met kleding in dit derde, extra kamertje boven. Nu staat
er een grote kledingkast met drie zweefdeuren in, waarvan de middelste met
passpiegel, en een antiek ogend tafeltje met marmeren blad wat door moet gaan voor
mijn bureau. De stukken die ik nu schrijf moeten ook aanzienlijk beter zijn. Al
zit mijn laptop vol zand, tenminste zo klinkt ‘ie.
Ik had het mij zo mooi voorgesteld, een grote kast met
genoeg ruimte om alles netjes te ordenen waardoor ik ook elke dag
automatisch,als bij toverslag, tiptop voor de dag zou komen. Zoals sommige van
die ’high tea dames’ uit dat Engelse programma van rtl 5: Bed and Breakfast UK,
geloof ik. Geen idee waarom ik dat
altijd dacht want de kleding is nog altijd hetzelfde en erger nog, het baasje
van die kleding is ook niet veranderd. En delicate kledingstukken zijn voor mij
niet weggelegd. Evenals het houden van kamerplanten…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dankjewel voor je kladje!