…met de haartjes rechtop!

Vorig jaar had ik kortstondig een soort van chronisch wederzijds begrip met een collega. Ik kon er dus erg goed mee opschieten dus verzon ik er automatisch een vriendschap bij. Dit was geheel ten onrechte omdat je niet automatisch vrienden bent met iemand waar je het goed mee kunt vinden. Zo bleek. Het zou ook oneerlijk zijn om een ander zomaar een vriendschap op te dringen die er misschien niet op zit te wachten. Er zijn mensen die al genoeg vrienden hebben, niet ik, maar er zijn wel zulke mensen…

Ondanks zijn grote sympathie voor anderen vond hij alles marginaal, misschien mij ook wel. Ik hoor het hem nog zeggen.

Alleen, wanneer ben je aso en wanneer zit je op het randje? Een erg moeilijk onderwerp want iedereen heeft zo zijn eigen opvattingen over hoe het hoort en wat acceptabel is. Ik hou het erop dat het één grote teleurstelling is. Als je eenmaal volwassen bent en erachter komt dat het er allemaal minder volwassen aan toe gaat in de echte wereld dan dat je gedacht had als kind zijnde dan sta je jezelf ook steeds meer toe. De ruggengraat die ik als klein kind had is nu tot een flexibele vissengraat geworden en af en toe sta ik voor de spiegel te preken over de maatschappelijke standaard en wat men van mij verwacht. Ik houd mijn huis zo goed en zo slecht als het gaat schoon, ik ga drie keer per week naar de sportschool en probeer zo min mogelijk dialect te spreken evenals te vloeken. Als ik dit dan een week heb volgehouden dan gooi ik in het weekend alles overboord om eens lekker te tieren in het Zeeuws Vlaams! Op de kat natuurlijk. En als vriendjelief denkt dat het stiekem tegen hem bedoeld  is, heb je gegarandeerd vuurwerk en kun je daarop verder borduren. Maar ik ben heus niet marginaal, vraag het maar na bij de buren.

Neen, de vuile was hang je niet buiten. Geaccepteerd worden in de tezamenleving maar ook weer geen schaap in de kudde worden. Is dat het misschien? Maar hoe blijf je dan van betekenis? Even lekker rebels doen en de mat stofzuigen met de haartjes van de stofzuigermond omhoog, tegen de gebruiksaanwijzing in. Zo, die zit! En dan vanavond weer braaf naar de sportschool met de spierpijn van afgelopen maandag nog in mijn benen...