Sprookjes uit het verleden of van een verre toekomst?

Waarom hebben we sprookjes, soaps, verhalen en mythes nodig? Is het om te ontsnappen aan ons eigen leven? Wat op zich eigenlijk al een heel avontuur is…

In mijn eigen donkerste dagen heb ik zelfs al verhaal gedaan bij de Dr. Phil show, terwijl ik eigenlijk wakker lag in bed. Een hele klaagzang over van alles en nog wat. Dingen die de directe gevolgen waren van mijn keuzes. Het is alsof ik in een ander leven in Finland heb gewoond waar juist die donkere dagen zich letterlijk en figuurlijk afspeelden, terwijl het pas 2 jaar geleden is. Tegenwoordig fantaseer ik zelfs weer over Finland en hoe anders het ook had kunnen aflopen, als ik maar even door die zure appel heen beet.

Wat vooraf ging aan de Dr. Phil show…

Finland heeft een stabielere economie, goede sociale vangnetten en biedt vooral rust. “Waarom heb je Finland dan toch weer verruild voor het harde Hollandse?” Zou je mij vragen als dit een gesprek was. “Nou …dat zal ik je vertellen. Rutte was destijds nog geen minister president…” zou ik dan antwoorden terwijl ik mijn klaagzang hierop voorzet. Het was namelijk zo dat ik samen met mijn vriend naar Finland ging om daar samen aan een toekomst te werken maar voornamelijk omdat mijn vriend daar familie heeft wonen. Ik was toen nog rebels en mij leek het sowieso een uitdaging om weg te zijn van Nederland en alles waar ik tegenaan schopte. Ik maakte op de valreep nog mijn opleiding af en vertrok, even na hem, richting Scandinavië. Het begon allemaal romantisch maar toen mijn vriend zijn droom verwezenlijkte en een pub opende, begon het echte werk. Voor jezelf beginnen brengt al heel wat stress met zich mee maar dit uit zich dubbel en dwars als je je in een ander land bevindt. Gelukkig had hij een partner in zijn broer gevonden die er al, samen met zijn moeder, een tiental jaar woonde. Nog een bijkomstigheid was dat broerlief ook een opleiding had afgerond in de sector “het HORECA-geweld”. Naarmate de tijd verstreek begon ik steeds meer controle te verliezen over mijn eigen leven en liet anderen steeds meer voor mij bepalen welke koers ik op ging. Dit liet ik zelf gebeuren, omdat ik er ook niks tegen deed. Mijn vriend en ik vervielen vanzelf in bepaalde rollen die vooral ervoor zorgden dat ik geen kapitein meer was op mijn eigen schip waardoor dit schip steeds verder van de thuishaven afdreef. Ik liet over me heen lopen, had geen eigen hobby's, zette me enkel in voor de pub en kon daardoor geen eigen werk vinden om zo ook mijn eigen dromen en verwachtingen te realiseren. Ik raakte steeds geïsoleerder en besloot dat Finland een deprimerend land was. Totdat ik het na drie jaar genoeg vond en besloot dat het tijd was om terug te gaan naar Nederland. De plek waar ik voor het laatst mezelf zag in de spiegel. Want diegene die ik in Finland geworden was was veel te afhankelijk en gedemotiveerd. Mijn vriend ging mee, want we wilden onder andere toch een “happily ever after”.

Nu is het niet de schuld van mijn vriend of van een compleet land dat ik mezelf verloor in het proces. Het is mijn eigen schuld dat ik niet op mijn eigen ontdekkingsreis ging in het nieuwe land. Nu ik mijn eigen schip weer gekaapt had en ermee naar Nederland was gevaren kon ik weer alle kanten op en ligt nog steeds de hele horizon open aan mijn voeten. Je leeft en je leert, zeggen ze in het Engels wel eens op de tv. Ook al ben ik nu ouder en wijzer, stiekem mag ik er toch wel eens van dromen om het nogmaals te gaan proberen in Finland op nieuwe voorwaarden. Alleen dan trekt Dr. Phil opeens hard aan mijn oor en zegt dat ik te weinig financiële middelen heb…

Of ik ook nog leuke dingen over Finland te melden heb dat lees je hier in een eerder artikel.